De groene burcht

 Gisteren weer een mooie wandeling gemaakt met de lokale natuurclub. Deze keer ging de wandeling dwars door de bossen van Cebovce naar het “Zeleny Hrad” ofwel de “groene burcht”. De groene burcht is één van de vele verdwenen burchten in Slowakije. De restanten van de uit de 13^de eeuw daterende burcht zijn pas dertig jaar terug ontdekt. Het was magnifiek gelegen op een heuveltop met uitzicht op de laaglanden rond Cebovce. Hoewel er echt helemaal niets van de burcht over is, blijft het uitzicht spectaculair (zelfs met mist).

Lees meer over de groene burcht op deze link

Driekus en andere gevaarlijke beesten

Afgelopen week was op onze boerderij een bevriende slager op bezoek. Slecht nieuws voor onze scharrelvarkens. "Heb je ook een bok" vroeg hij. Velen hier op het platteland hebben wel twee of drie melkgeiten maar zelf het hele jaar een dekbok onderhouden is te duur voor ze. "Mijn ene geit is vandaag tochtig en mijn andere was dat afgelopen zaterdag en dat terwijl ik hoopte dat ze drachtig waren." zei hij.

En of we een bok hebben, wij hebben Driekus, bekend bij vele van onze gasten als het liefste sulligste beest van onze boerderij. Of Arnold hem dan vanmiddag even mee kon nemen als hij worsten gingen helpen draaien bij hem thuis. Zo gevraagd zo gedaan. Driekus los in onze auto (waarom krijgen wij toch altijd gratis van die auto-luchtverfrissers cadeau als onze auto terugkomt van een grote beurt?) en op naar de slager. "Waar is je touw?" riep deze geschrokken uit toen Arnold de auto open deed om Driekus naar de geitenstal te brengen maar geen touw bij zich had om onze gevaarlijke bok in bedwang te houden.

's Avonds kwam Arnold terug zonder Driekus, een licht verontrustende situatie vooral in het licht van het beroep van onze kennis. "Hij heeft de ene geit gedekt maar hij wilde hem daar houden tot dat de tweede geit tochtig wordt." Dat vond ik nog verontrustender aangezien geiten om de drie weken tochtig worden en Driekus daar dan nog zeker twee weken zou moeten blijven. In een donkere en benauwde stal en met wat droog dor hooi om te eten. Wij zijn nogal zuinig op onze dieren en zeker op Driekus onze uit Nederland afkomstige bok. Zijn voorkeursbehandeling bestaat uit elke ochtend een schep tarwezemelen en een bakje mais en daarnaast net als de andere geiten en schapen malse luzerne (een soort klaver), een frisse stal en een grote uitloop. Maar wij zijn ook zuinig op onze relaties hier op het platteland en Driekus daar niet laten logeren zou een motie van wantrouwen betekenen. Best een dilemma.

Plotselinge dieetwisseling is echter niet goed voor herkauwers zoals geiten. Dus toen Arnold de  volgende dag weer naar de slager moest om leverpastijtjes te maken nam hij een een grote emmer met Driekus zijn speciale voer mee. 's Avonds kwam hij weer thuis mét Driekus. "Hij vertikte daar het hooi te eten, dus wilde Stefan hem niet meer te logeren hebben, hij zal bellen als de tweede geit tochtig is en dan mag hij even komen dekken." Nou dat tot mijn grote opluchting!

Nu loopt onze gevaarlijke bok net als onze andere gevaarlijke dieren hier weer lekker rond en krijgt hij elke ochtend een bak met extra lekker voer..